جاودانگی
«نه خورشیدم
که شب را تا کنامی در ته عالم
بتارانم
ستاره نیستم
چون خنجری در سینهء ظلمت
نه حتی سوسوی کورِ چراغی در نگاه رهگذاران
تا که راه و چاه بنمایم.
شرارم من،
شراری خُرد؛
فروبسته لب اما،
رازدار شعله های عالم افروزم.
و در پای اجاق مردمان،
روزی هزاران بار میمیرم.»
برگرفته از کتاب «آوازهای خاکستر» دکتر محمدرضا طاهریان
سلام سوسکی جان.واقعا شعر قشنگی است.دنیای امروز دنیای شراره هاست.دیگر هیچ خورشید و ستاره ای نمانده.و«نه حتی سوسوی کورِ چراغی در نگاه رهگذاران»
سلام ؛ خیلی غمگین بود ..... دلم گرفت ..... ولی این جوری ها که أبی هم میگه نیست ها!!
سلام خاله سوسکه !!! من تصمیم گرفتم که نگاهم رو عوض کنم ..... این تفاوت رو میشه تو دو تا وبلاگم ببینی....انقدر تند تصمیم گرفتم که دیگه جای تامل نموند !
http://haleh56.persianblog.com
though I have wept and fasted/wept and prayed/I am no prophet and here's no great matter(T.S.Eliot)i
مرسی به خاطر لینک
اگه لطف کنید و به من هم یاد بدید که چطور لینک بذارم ممنون میشم
به به خوشمان آمد